Kontemplacja o Nazarecie
- Modlitwa przygotowawcza
Proszę Cię, Panie Boże, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. (CD 46)
- Wprowadzenie 1
Przypomnieć sobie historię tego, co ma się kontemplować. Uprzytomnić sobie posłuszeństwo Jezusa wobec Józefa i Maryi. Następnie ustalić miejsce jakby się je widziało. Widzieć szczegółowo dom w Nazarecie, izbę w której krzątała się Maryja oraz warsztat św. Józefa, w którym pracował Jezus od najmłodszych lat.
- Wprowadzenie 2
Prośba o owoc kontemplacji: prosić o dogłębne poznanie życia ukrytego Pana Jezusa w Nazarecie, abym bardziej kochał i naśladował św. Rodzinę.
- Punkt 1
Widzieć osoby, tak jakby się mieszkało w Nazarecie w domu św. Rodziny. Widzieć ubóstwo jakie tam panowało. Prostotę postaw, gestów i czynów. Przyglądać się jak Jezus wzrastał pod okiem Maryi i Józefa. 'Wrócił do Nazaretu i był im poddany' Łk 2, 51b. Widzieć modlitwę i milczenie św. Rodziny. 'Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu' Łk 2, 19. Dostrzegać jednocześnie to, co najważniejsze w Nazarecie - wzajemną miłość. Zobaczyć również swoje życie w świetle tajemnicy Nazaretu.
- Punkt 2
Następnie słuchać w jaki sposób zwracają się do siebie członkowie św. Rodziny. Wsłuchiwać się w milczenie św. Józefa. Dostrzegać w tym milczeniu najwyższy sposób komunikacji z drugim człowiekiem. Jezus najpierw umiłował milczenie. Nazwał siebie cichym i pokornego serca. Zapowiedziany był jako Sługa łagodny, cierpliwy, milczący. Wymowa tego milczenia jest ogromna. Bardzo wymowny jest fakt, że św. Józef na kartach Pisma św. ani razu nie przemówił. Jedna z książek o św. Józefie nosi tytuł: 'Głos mówiącego milczenie'. Maryja jest również Dziewicą milczącą. Ona również lubi rozważać i milczeć w zaciszu swego serca. Pascal stwierdza: 'W miłości lepiej jest milczeć niż mówić'. A papież Paweł VI w homilii wygłoszonej w Nazarecie wołał: 'O milczenie Nazaretu! Naucz nas skupienia i wejścia w siebie, otwarcia się na Boże natchnienia i słowa prawdy. Naucz nas potrzeby i wartości przygotowania, studium, rozważania, osobistego życia wewnętrznego i modlitwy, której Bóg wysłuchuje w skrytości.'
- Punkt 3
Dialog z Bogiem: co ja mogą uczynić, aby moje życie wspólnotowe nawiązywało do duchowości Nazaretu - konkretne postanowienie.
- Rozmowa końcowa
Odmówić "Ojcze nasz" i modlitwę:
Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś - Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen. (CD 234 wg. św. Jgnacego Loyoli "Ćwiczenia duchowne")
Kontemplacja Misterium Przedstawienia Pana w świątyni
(Łk 2, 22-39)
- Modlitwa przygotowawcza
Proszę Cię, Panie Boże, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. (CD 46)
- Wprowadzenie 1
Przypomnieć sobie historię tego, co ma się kontemplować, a co zapowiadali już prorocy: 'Oto Ja poślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie' Ml 3,1. Tutaj wyobrazić sobie Jezusa, Maryję i Dzieciątko Jezus w świątyni Jerozolimskiej. Rodzice przynoszą Dzieciątko, aby je przedstawić Panu i ofiarować za Niego parę synogarlic lub dwa młode gołębie. Widzieć proroka Symeona, który przez wiele lat czekał na spełnienie się Bożej obietnicy.
- Wprowadzenie 2
Prośba o owoc kontemplacji: prosić o dogłębne poznanie życia Pana Jezusa, abym Go bardziej kochał i naśladował w swoim życiu zakonnym.
- Punkt 1
Przyglądać się scenie ofiarowania Pana Jezusa w świątyni, tak jakby się tam było. Oczami wyobraźni widzieć ogrom świątyni Jerozolimskiej; tłum ludzi gromadzących się na modlitwie i składaniu ofiar. Zwrócić uwagę na fakt, że na to spotkanie w świątyni nie przyszedł lud wybrany. W tym tłumie dostrzegać Św. Rodzinę, która chce wypełnić nakaz prawa Mojżeszowego. Widzieć ubóstwo składanej ofiary - para synogarlic - ofiara ubogich. Wpatrywać się również w starca Symeona, który 'za natchnieniem Ducha przyszedł do świątyni' Łk 2, 27a. Prorok Symeon bierze Pana Jezusa w ramiona. Zobaczyć również swoje życie w świetle tajemnicy Ofiarowania.
- Punkt 2
Następnie słuchać. Najpierw delikatnego, ale wyraźnego tchnienia Ducha Św., który nakazał prorokowi Symeonowi przyjść do świątyni. Symeon przyszedłszy do świątyni wziął Dzieciątko Jezus w ramiona i błogosławił Boga. 'Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów światło na oświecenie pogan' Łk 2, 31-32a. Kiedy Pan przyszedł do świątyni zabrakło Izraela, który przecież przygotowywał się na przyjście Mesjasza Pańskiego. U progu tego spotkania jest wielki zawód, wielkie rozczarowania, i jest proroctwo - stosunek do Chrystusa - znak sprzeciwu. 'Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą' Łk 2, 34b. Jest to już zapowiedź misterium paschalnego. A duszę Maryi 'miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu' Łk 2,35 - współudział w rozczarowaniu Boga. Dostrzegać w tym wydarzeniu - nowość chrześcijaństwa - prawo reszty. Bóg zwycięża w reszcie. Tą resztą są ludzie ubodzy, mali, nic nie znaczący. Prawo reszty jest prawem miłości odrzuconej. Następnie odnieść to rozważanie do swojego życia, aby mieć jakiś pożytek duchowy.
- Punkt 3
Dialog z Bogiem: uwielbiać Króla, który przychodzi do swojej świątyni. (Konkretne postanowienie)
- Rozmowa końcowa
Odmówić "Ojcze nasz" i modlitwę:
Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś - Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen. (CD 234 wg. św. Jgnacego Loyoli "Ćwiczenia duchowne")
Kontemplacja Misterium Wcielenia
(Łk 1, 26-38)
- Modlitwa przygotowawcza
Proszę Cię, Panie Boże, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. (CD 46)
- Wprowadzenie 1
Tutaj przypomnieć sobie, jak Maryja z Józefem wyruszyli z Nazaretu do Betlejem. Oczami wyobraźni widzieć całą drogę do Betlejem, przypatrując się jej, jak jest długa, jak szeroka, czy idzie ta droga po równinie, czy przez doliny i wzgórza. Patrzeć również na miejsce narodzenia, czy jest obszerne, czy szczupłe, jak urządzone.
- Wprowadzenie 2
Prośba o owoc kontemplacji: tutaj prosić o dogłębne poznanie Pana Jezusa, który dla mnie narodził się w ubóstwie, abym Go więcej kochał i więcej szedł w Jego ślady.
- Punkt 1
Widzieć osoby, Maryję, Józefa i Dzieciątko Jezus po Jego narodzeniu tak, jakby się tam było. Stać się ich sługą ubogim i niegodnym. Patrząc na nich, kontemplując ich i służąc im w ich potrzebach tak, jakbym się tam znajdował. A potem wejść w siebie, aby jakiś pożytek duchowy z tego patrzenia wyciągnąć dla siebie.
- Punkt 2
Patrzeć, zwracać uwagę i kontemplować to, co mówią osoby. 'I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój, ludziom Jego upodobania' Łk 2, 13-14. Patrzeć co czynią , jak podróżują i trudzą się, aby Pan narodził się w skrajnym ubóstwie - a to wszystko dla mnie. 'Stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić' 2 Kor 8, 9. Tajemnica Narodzenia to również wielkie poniżenie - nie było dla nich miejsca w gospodzie. Dostrzegać również w tym ubóstwie i poniżeniu wielką godność człowieka, jego ciała - świątynia Ducha Św. Potem odnieść to wszystko do siebie, aby mieć dla siebie jakiś pożytek duchowy.
- Punkt 3
Dialog z Bogiem: uwielbiać Boga za cud narodzenia Pana Jezusa. Postanowić konkretnie, w jaki sposób to misterium może przemienić i moje życie, zwiększyć wierność ślubom i łasce powołania.
- Rozmowa końcowa
Odmówić "Ojcze nasz" i modlitwę:
Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś - Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen. (CD 234 wg. św. Jgnacego Loyoli "Ćwiczenia duchowne")
Kontemplacja Misterium Narodzenia
(Łk 2, 1-14 (20); Mt 1, 18-25)
- Modlitwa przygotowawcza
Proszę Cię, Panie Boże, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty do służby i chwały Twojego Boskiego Majestatu. (CD 46)
- Wprowadzenie 1
Tutaj przypomnieć sobie, jak Maryja z Józefem wyruszyli z Nazaretu do Betlejem. Oczami wyobraźni widzieć całą drogę do Betlejem, przypatrując się jej, jak jest długa, jak szeroka, czy idzie ta droga po równinie, czy przez doliny i wzgórza. Patrzeć również na miejsce narodzenia, czy jest obszerne, czy szczupłe, jak urządzone.
- Wprowadzenie 2
Prośba o owoc kontemplacji: tutaj prosić o dogłębne poznanie Pana Jezusa, który dla mnie narodził się w ubóstwie, abym Go więcej kochał i więcej szedł w Jego ślady.
- Punkt 1
Widzieć osoby, Maryję, Józefa i Dzieciątko Jezus po Jego narodzeniu tak, jakby się tam było. Stać się ich sługą ubogim i niegodnym. Patrząc na nich, kontemplując ich i służąc im w ich potrzebach tak, jakbym się tam znajdował. A potem wejść w siebie, aby jakiś pożytek duchowy z tego patrzenia wyciągnąć dla siebie.
- Punkt 2
Patrzeć, zwracać uwagę i kontemplować to, co mówią osoby. 'I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój, ludziom Jego upodobania' Łk 2, 13-14. Patrzeć co czynią , jak podróżują i trudzą się, aby Pan narodził się w skrajnym ubóstwie - a to wszystko dla mnie. 'Stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić' 2 Kor 8, 9. Tajemnica Narodzenia to również wielkie poniżenie - nie było dla nich miejsca w gospodzie. Dostrzegać również w tym ubóstwie i poniżeniu wielką godność człowieka, jego ciała - świątynia Ducha Św. Potem odnieść to wszystko do siebie, aby mieć dla siebie jakiś pożytek duchowy.
- Punkt 3
Dialog z Bogiem: uwielbiać Boga za cud narodzenia Pana Jezusa. Postanowić konkretnie, w jaki sposób to misterium może przemienić i moje życie, zwiększyć wierność ślubom i łasce powołania.
- Rozmowa końcowa
Odmówić "Ojcze nasz" i modlitwę:
Zabierz, Panie, i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą, cokolwiek mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś - Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko. Rozporządzaj tym w pełni wedle swojej woli. Daj mi jedynie miłość twą i łaskę, albowiem to mi wystarcza. Amen. (CD 234 wg. św. Jgnacego Loyoli "Ćwiczenia duchowne")
