Historia Kazimierza

Klasztor kamedułów w Bieniszewie

Klasztor kamedułów w Bieniszewie

Jadąc z Konina w kierunku Kazimierza Biskupiego napotykamy piękny las o urozmaiconym drzewostanie. Wśród licznych duktów leśnych można dostrzec tam widoczne wzgórze zwane tu Sowią Górą. Już z dala widać wyrastające ponad drzewami wieże kościoła kamedułów. Na wzgórzu bieniszewskim rozciąga się piękny widok bardzo surowego, kontemplacyjnego eremu kamedulskiego, benedyktynów według reguły św. Romualda.

Już w roku 1663 osiedlili się tu pierwsi mnisi w białych habitach, sprowadzeni staraniem Wojciecha Kadzidłowskiego. Na miejscu pierwotnych drewnianych zabudowań w latach 1749-1781 wzniesiono obecnie istniejący barokowy kościół i zaplecze zakonne. Po kasacji zakonu w 1819 budynki i kościół opustoszał. Podczas Powstania Styczniowego w 1863 roku mieli tu schronienie powstańcy. W 1905 roku władze świeckie kościół zamknęły aż do roku 1930, kiedy to entuzjastycznie witani przez miejscową ludność powrócili bracia i ojcowie kameduli. W miarę skromnych możliwości zakonu i przy wsparciu Wandy i Stanisława Mańkowskich, właścicieli Kazimierza, przystąpiono do odbudowy opustoszałego i zaniedbanego obiektu klasztornego. Wraz z nastaniem okupacji hitlerowskiej obiekt zamknięto, wielu zakonników aresztowano i wywieziono do obozów koncentracyjnych, inni uszli z życiem ukrywając się wśród cywilnej ludności. W1945 roku po zakończeniu II Wojny Światowej w małej grupie powrócili kameduli. Ludność miejscowa wspomina dużą zaradność i zapobiegliwość o. Niedźwiadka, który cudem ocalał z gehenny obozu zagłady w Dachau i z gorliwością przystąpił do funkcjonowania eremu.

Wśród cennych zabytków tego obiektu należy zauważyć stalle i szafy, boazerię w zakrystii z 1755 -1780, polichromię w kapitalarzu przedstawiającą Sąd Ostateczny z końca XVIII wieku, portal w zachodniej fasadzie z połowy XVIII w. Na uwagę zasługuje główny rokokowy ołtarz, a w nim obraz przedstawiający scenę biblijną Narodzenia NMP. Szczególnie cenny jest obraz Matki Bożej Bieniszewskiej, słynący łaskami, umieszczony w tzw. chórze zakonnym, na zapleczu głównego ołtarza. Wejście na teren kościoła i klasztoru tworzy brama wjazdowa z furtą klasztorną z pierwszej połowy XVIII wieku, przebudowywana w 1938 roku, a odnowiona w 2020.

Wieże barokowe kościoła z lat 1747 -1781 już z oddali zachęcają, aby zatrzymać się choćby na chwilę i odetchnąć niecodzienną atmosferą ciszy, oazą modlitwy i sacrum w tym kościele późnobarokowym, trójnawowym, bazylikowym, z czworobocznym prezbiterium, a w nim z cudownym, łaskami słynącym obrazem Pani Bieniszewskiej.

Ten niespotykany w tym rejonie fenomen życia pustelniczego oraz cudowny wizerunek Maryi, ściąga ogromne rzesze wiernych na doroczny odpust Narodzenia NMP w dniu 8 września. Mieszkańcy Konina i okolic w wielotysięcznym zgromadzeniu modlitewnym wypraszają u Pani Bieniszewskiej, wielorakie łaski potrzebne w trwaniu w wierze ojców naszych. „Tu zawsze szło się na bieniszewski odpust, by z nową nadzieją rzucać ziarno w glebę, by uczyć się przez pracę i modlitwę zagospodarować otrzymany dar wolności i życia we wspólnym domu jakim jest Ojczyzna - dom wszystkich Polaków".

Ks. Józef Wysocki

PDF

Dr Jerzy Łojko – Klasztor kamedułów we wsi Bieniszew
Image
Image
© Copyright ©2020 | Misjonarze Świętej Rodziny